Συγχωρέστε με για την αισθητή απουσία μου από το blogspot μου, αλλά λόγοι υγείας με κράτησαν μακριά σας τόσους μήνες!!Όχι, όχι, δεν ήταν κάτι σημαντικό!!!κλασσικές ταλαιπωρίες της ηλικίας μου!!Οι περισσότεροι φαντάζομαι έχετε ανθρώπους στην ηλικία μου που κατά καιρούς ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν και τους γύρω τους!! Εγώ προσπαθώ να μην γίνομαι φορτική, όσο μπορώ...αλλά πολλές φορές οι καταστάσεις μας ξεπερνούν...

Λοιπόν, παρόλο που τραβιέμαι εδώ κ καιρό μέσα στα νοσοκομεία, σήμερα έζησα το απίστευτο!!! Ένα παιδί με την χτεσινή καταιγίδα γλίστρησε, έπεσε και έσπασε το χέρι του!!!Μέχρι εδώ δεν συναντάμε κάτι παράξενο!! Ήρθε στο νοσοκομείο που νοσηλευόμουν κ εγώ -όνομα δεν λέω για προφανείς λόγους-, που εφημέρευε...!Ταλαιπωρήθηκαν και αυτό και η οικογένεια του αρκετά μέχρι να βγάλουν ακτινογραφίες κ.λ.π. και μέχρι να βγει η διάγνωση ότι το παιδί χρειάζεται χειρουργείο, αφού το χέρι ήταν σπασμένο σε 2 σημεία...κερκίδα κ ολένη και μετατοπισμένο!!Ούτε μέχρι εδώ συναντάμε κάτι παράξενο!!!

Σήμερα το πρωί και αφού το παιδί περιμένει να μπει στο χειρουργείο, έρχετε ο γιατρός και λέει: " Λυπούμεθα, διότι δεν υπάρχουν τα διαθέσιμα υλικά για το χειρουργείο, οπότε θα κάνουμε αίτηση και θα περιμένουμε έγκριση από το Υπουργείο Υγείας (που είναι "νεκρό" λόγω διακοπών), έτσι ώστε να γίνει η επέμβαση από βδομάδα."...Τέλοσπάντων μετά από αρκετές φωνές κ καυγάδες, προτείνει εμπιστευτικά ο γιατρός: " Πάντως εγώ στην θέση σας θα το πήγαινα σε μια κλινική!!Εκεί, αύριο θα έχετε τελειώσει!!"...

Το να συνεχίσω να σχολιάζω το θεωρώ ανούσιο...νομίζω πως τα σχόλια και τα συμεράσματα τα αφήνω για εσάς...απλά ήθελα να τονίσω πως ακόμα και ένας εργαζόμενος ιατρός σε νοσοκομείο στην θέση τους θα επέλεγε κλινική!! Αλλά αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να πας σε κλινική πρέπει να ταλαιπωρηθείς και να πονάς μέχρι η γραφειοκρατεία και ο ωχαδερφισμός των εργαζομένων (που δεν φταίνε κ αυτοί, διότι αυτό τους επιτρέπει το σύστημα, αυτό κάνουνε)...να φτάσουν στα όρια τους ή να φτάσουν εσένα στα όρια σου...

Δεν άντεξε την κακία των ανθρώπων...

Εχτές έφυγε από τη ζωή, ένα φιλαράκι μου..., ήταν 13 χρονών(σκυλίσια χρόνια) ή αλλιώς 91 χρονών(αναλογία σε ανθρώπινα χρόνια...), δηλαδή σχεδόν συνομήλικός μου...Μεγάλωσα και εγώ μαζί του...ένα πλάσμα που σε έβλεπε μέσα στα μάτια...και όταν γάβγιζε ή ήθελε να φάει ή ήθελε να βγει βόλτα ή ήθελε λίγη σημασία...
Ξαφνικά χτες δηλητηριάστηκε...και παρ' όλη την φροντίδα και την ιατρική περίθαλψη...δεν άντεξε...και έφυγε...
Δεν άντεξε η καρδούλα του...όχι τόσο το τοξικό φάρμακο, αλλά την κακία των ανθρώπων...
Ήταν ένα ζώο που έσωσε εμένα και τα εγγόνια μου πολλές φορές...μας προστάτευε και μας αγαπούσε ανιδιοτελώς, το μόνο που ήθελε και αυτός ήταν λίγη φροντίδα, αγάπη και ένα πιάτο φαγητό!
Ήταν αξιαγάπητος...τον αγαπούσαν όλοι!!!Δεν χωράει στο μυαλό μου, αλλά πρέπει να εξικοιωθώ με την απώλεια...και να φανώ και δυνατή στα εγγόνια μου, που τον είχαν σαν αδερφό τους και τον λάτρευαν...
Ντελοράκο μου, σ'αγαπάω πολύ...θα μου λείψεις...να μας φυλάς από εκεί ψηλά, όπως έκανες και εδώ κάτω...η πιλωτή είναι άδεια χωρίς εσένα...καλό ταξίδι...

"Με λές" ή "Μου λές";;

ΜΕ ΛΕΣ» 'Η «ΜΟΥ ΛΕΣ» ??? -Άρθρο του (Αθηναίου) Καθηγητή Γεώργιου Μπαμπινώτη στο "ΒΗΜΑ"Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΛΩΝ ΧΡΟΝΩΝ !!!!«ΜΕ ΛΕΣ» 'Η «ΜΟΥ ΛΕΣ» ??? ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ"...Το όλο θέμα ξεκινά σε παλαιότερες εποχές, με την κατάργηση της δοτικής* οπότε και γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί νέα λύση εκεί που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούταν η συγκεκριμένη πτώση. Έτσι, καθημερινές φράσεις όπως π.χ. το "λέγεις μοι" παύουν να υφίστανται και η γλώσσα αναζητά έναν νέο τρόπο έκφρασης. Στην Βόρειο Ελλάδα προτιμήθηκε η αιτιατική ενώ στην Νότιο Ελλάδα η γενική για να δώσουν (σε νεώτερα ελληνικά) "με λες" και "μου λες", αντίστοιχα.Και οι δύο αυτοί τύποι είναι σωστοί καθώς χρησιμοποιούνται κανονικότητα μέσα στους αιώνες από τους Έλληνες. Κατά μίαν άποψη η αιτιατική είναι πιο κοντά στην δοτική οπότε, όσο παράξενο και να ακούγεται, ο βορειοελλαδίτικος τύπος (με λες) θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πιο δικαιολογημένος. Ο βασικότερος λόγος που σήμερα η σύνταξη με γενική θεωρείται ορθότερη (μου λες) είναι μάλλον επειδή η Νότιος Ελλάδα απελευθερώθηκε πρώτη και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στο νέο κράτος ήταν αυτή που μιλούσαν σε εκείνα τα μέρη.Σήμερα, ειδικά μέσω των μέσων μαζική ενημέρωσης, έχει καθιερωθεί γενικότερα ο τύπος με την γενική. Το βέβαιο είναι πως έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας ως ο ορθός τρόπος αν και αυτό όπως είδαμε δεν στέκει πραγματικά. Παρεμπιπτόντως, δυο από τους λογοτέχνες που έχουν γράψει με το συγκεκριμένο τρόπο είναι ο Κώστας Π. Καβάφης και ο Αθανάσιος Χριστόπουλος.Ας μην ξεχνάμε το εξής σημαντικό: οι νοτιοελλαδίτες, που εκφράζουν τη δοτική μέσω γενικής λέγοντας "θα σου πω κάτι", "θα της δώσω κάτι", στον πληθυντικό διαπράττουν ακριβώς το "σφάλμα" που καταλογίζουν στα εκ Βορρά αδέλφια τους, και λένε: "θα σας πω κάτι", "θα τους δώσω κάτι". Χρησιμοποιούν δηλαδή αιτιατική! Επομένως, καθαρά από απόψεως ομοιογένειας, τα βόρεια ιδιώματα είναι πιο συνεπή διότι χρησιμοποιούν αιτιατική και στον ενικό και στον πληθυντικό...."

Είναι δύσκολο να "αντέξεις" την ευτυχία....

Αχ καλά μου παιδιά, τα σχόλια σας με κάνουν και χαίρομαι πάρα πολύ!!Μα πιο πολύ χαίρομαι που επιτέλους κάποια στην ηλικία μου έχει φωνή έστω και μέσα απ' αυτό το Blog!
Πέρασα ένα όμορφο και ήσυχο Σαββατοκύριακο, μόνο που τα εγγόνια μου δεν μπόρεσαν να έρθουν να με δουν!!!
Νέες ειδήσεις με ταρακούνησαν! Μοντέλο με κοιλιακούς, που αν ήμουν 20 χρόνια νεότερη δεν θα άφηνα ανεκμετάλλευτους, κατηγορείται για διακίνηση κοκαΐνης! Νεαρή ηθοποιός εκβιάζει με ροζ DVD, έναν κακομοίρη πολιτικό μηχανικό για να μην το πει στην γυναίκα του...
Απ' αυτές τις δύο ειδήσεις, συνειδητοποιώ πολλά!!Πως η δόξα, η φήμη και τα λεφτά, όχι μόνο δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά αν δεν μπορείς να τα διαχειριστείς σωστά σε εγκλωβίζουν στην ευτυχία που ο ίδιος δεν αντέχεις....
Οι άνθρωποι, τελικά, αν δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν την δημοσιότητα, την ασύδοτη προβολή και το εύκολο χρήμα, μπορούν να αυτοκαταστραφούν πολύ εύκολα!Είναι σχεδόν άδικο και για τα δύο νεαρά αυτά παιδιά, αλλά και για τους γονείς τους να ξεφτιλίζονται μ' αυτόν τον τρόπο μετά από τόσο κόπο να φτάσουν σε αυτό το σημείο της καριέρας τους!!
Είναι κρίμα, όχι γιατί είναι ένοχοι, αλλά γιατί δεν ήταν έτοιμοι να διαχειριστούν αυτό που τους συνέβαινε και δεν άντεξαν την ευτυχία!!
Ναι, ναι, παιδιά μου, είναι πολύ δύσκολο να αντέξεις την ευτυχία!!Είναι δύσκολο γιατί σε οδηγεί εύκολα στην απληστία και χάνεις το μέτρο...και όταν πλέον δεν σου φτάνει η ευτυχία κάνεις τα πάντα για να καταστρέψεις έμμεσα τον εαυτό σου και όλα αυτά που κατάφερες!!
Όχι, δεν έχει σημασία, αν είσαι δυνατός ή αδύναμος χαρακτήρας. Έχει σημασία αν είσαι έτοιμος να αντέξεις και να διαχειριστείς την ευτυχία!!
Δύο αντίθετα παραδείγματα για να καταλαβαινόμαστε...η Ελένη Μενεγάκη ήταν έτοιμη και διαχειρίστηκε άψογα τα κεκτημένα της...., ενώ ο αγαπημένος μου, Νίκος Σεριανόπουλος δεν την άντεξε την ευτυχία...
Αυτά παιδιά μου για σήμερα...κουράστηκα...,αλλά εσείς...

Μην τα παρατάτε, μην παρακαλάτε!!!

"Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα" από τον Βρετανό πρέσβη

Κάτι που διάβασα, μου άρεσε και θέλω να μοιραστώ μαζί σας!!!!

Tου Σαϊμον Γκας
"Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακοτη μέρα τ' όνομα τον τόποκαι ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει."Γιώργος ΣεφέρηςΓυμνοπαιδία - Σαντορίνη

Σε λίγες μέρες η γυναίκα μου κι εγώ αφήνουμε την Αθήνα ύστερα από οκτώ ευτυχισμένα χρόνια στη χώρα σας - πρώτα στη δεκαετία του '80 και για δεύτερη φορά αυτά τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα ήταν καλή μαζί μας. Μας χάρισε τον πρώτο μας γιο, που γεννήθηκε εδώ πριν από 23 χρόνια. Μας χάρισε πολλούς φίλους. Μας χάρισε πολλές στιγμές ευτυχίας. Και ποτέ, μα ποτέ δεν μας άφησε να πλήξουμε.Η Ελλάδα και οι Ελληνες ασκούν έντονη επίδραση στους ξένους. Ο Βρετανός συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε: «Αλλες χώρες μπορούν να σε κάνουν να ανακαλύψεις έθιμα ή παραδόσεις ή τοπία. Η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου». Στην Ελλάδα εμείς οι Βορειοευρωπαίοι αφήνουμε πίσω μας λίγη απ' την ψυχραιμία και την επιφυλακτικότητά μας και γινόμαστε πιο εξωστρεφείς, αναζητάμε πιο πολύ τη συντροφιά των άλλων ανθρώπων. Δεν εκπλήσσομαι που η λέξη privacy δεν μεταφράζεται ακριβώς στα Ελληνικά. Αλλά, πάλι, ούτε η λέξη παρέα μεταφράζεται στα Αγγλικά.Η Ελλάδα άναψε τον πόθο του ταξιδιού σε γενιές και γενιές Βρετανών, και η Μαριάν κι εγώ προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Η μυρωδία του καπνού του ξύλου που καίγεται ένα φθινοπωρινό απόγευμα στην Ηπειρο, τα λιβάδια με τ' αγριολούλουδα στην Πελοπόννησο την άνοιξη, τα κρυστάλλινα γαλανά νερά του Ιονίου το καλοκαίρι είναι μερικές από τις αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας.Οι Ζουλού λένε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι μέσα από άλλους ανθρώπους. Η Ελλάδα δεν θα σήμαινε τόσα πολλά για μας αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε εδώ. Η γιαγιά που μας φίλεψε ροδάκινα απ' το καλάθι της όταν χάλασε το αυτοκίνητο της παρέας μας, στη Θεσσαλία το 1975. Το ζευγάρι που μας παραχώρησε το διαμέρισμά του, παρόλο που μόλις μας είχε συναντήσει, στο Ρέθυμνο το 1984. Ο ταξιτζής στη Χίο, το 1992, που όταν ο γιος μου ο Κρίστοφερ ζαλισμένος από το ταξίδι έκανε εμετό κι έκανε χάλια και το ταξί και τον ίδιο, αυτός ανησυχούσε μόνο αν ήταν εντάξει το παιδί. Θα μας λείψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μας έδωσαν τη φιλία τους και τη συντροφιά τους.Θα θέλαμε επίσης, η Μαριάν κι εγώ, να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που ήταν τόσο επιεικείς και συγχωρητικοί όσο εμείς κατακρεουργούσαμε την ελληνική γλώσσα. Θέλω να ζητήσω ιδιαιτέρως συγγνώμη από μια κυρία που γνώρισα σε μια δεξίωση πριν από λίγα χρόνια. Τη ρώτησα τι δουλειά έκανε ο άντρας της. Μου απάντησε ότι ήταν γεωπόνος. Δυστυχώς, μπέρδεψα τη λέξη γεωπόνος με τη λέξη Γιαπωνέζος. Καθώς η συζήτηση προχωρούσε, διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτε για την Ιαπωνία. Και καθώς επέμενα με τις ερωτήσεις μου για τον ιαπωνικό πολιτισμό, έβλεπα σιγά σιγά τον πανικό να φουντώνει στα μάτια της.Θα ήθελα ακόμη να ζητήσω συγγνώμη κι από τον προβεβλημένο εκείνον υπουργό, που παρέμεινε ατάραχος όταν τον ρώτησα πώς σκόπευε να αντιμετωπίσει όλες τις προσκλήσεις και όχι τις προκλήσεις του τομέα ευθύνης του. Τώρα ήρθε ο καιρός να πάμε σε μιαν άλλη χώρα. Χαιρόμαστε με την προοπτική των νέων εμπειριών, των νέων ενδιαφερόντων που πάντα φέρνει ένα νέο διπλωματικό πόστο. Οπως λέει κι ο ποιητής:«Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναιπου με τι ευχαρίστηση, με τι χαράθα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοϊδωμένους»Aλλά, δεν θα είναι Ελλάδα.Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι θα επιστρέψουμε. Δεν νομίζουμε ότι η Ελλάδα μας έχει δώσει ακόμη την άδεια να την εγκαταλείψουμε οριστικά. Και όταν επιστρέψουμε δεν θα το κάνουμε μόνο για τους ανθρώπους ή για το τοπίο, αλλά και γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα που θαυμάζουμε για πάρα πολλά πράγματα.Αλλά αυτό που ιδιαίτερα θαυμάζουμε εδώ είναι η σημασία που δίνουν οι Ελληνες στους οικογενειακούς δεσμούς και τη φιλία, την επιμονή σας να χαίρεστε τη ζωή, την ανοιχτόκαρδη διάθεσή σας, τη γενναιοδωρία σας και την αίσθηση αξιοπρέπειας και ευπρέπειας. Το ταλέντο των Ελλήνων ξεχειλίζει σε κάθε τομέα, από τις καλές τέχνες ώς τον κάθε χώρο δουλειάς και δημιουργίας. Ενα από τα προνόμια που είχα ως πρέσβης στην Ελλάδα ήταν η ευκαιρία που μου έδωσε να συναντήσω τόσους προικισμένους, ζωντανούς ανθρώπους από φοιτητές μέχρι δισεκατομμυριούχους.Ομολογώ ότι ακόμη και τώρα, μετά οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω την ελληνική μανία να βουτάνε όλοι στη θάλασσα κάθε φορά που η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους δέκα βαθμούς. Εγώ μεγάλωσα σε μια χώρα που η θάλασσα ήταν κρύα και γκρίζα και, γενικώς, έπρεπε να αποφεύγεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα κινητά είναι τόσο δημοφιλή, ενώ τόσες και τόσες Ελληνίδες σε διακοπές έχουν τη συνήθεια να φωνάζουν τόσο δυνατά και σε τόσο ψηλές νότες ώστε οι φωνές τους να σκίζουν τον αιθέρα και λόγγοι και ραχούλες να αντηχούν «έλα Τούλααα...». Θαυμάζουμε το πάθος των Ελλήνων για προσωπική ελευθερία και ελευθερία του λόγου. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τα παραθυράκια στην τηλεόραση. Πώς καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος όταν όλοι μιλούν ταυτόχρονα; Ο στρατηγός Ντε Γκολ αναρωτήθηκε κάποτε πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που παράγει 246 διαφορετικά είδη τυριών. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που έχει σχεδόν τόσους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όσα τυριά έχει η Γαλλία. Αυτό που καταλαβαίνω και ξέρω καλά είναι ότι η Μαριάν και εγώ αισθανόμαστε τεράστια τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για μια χώρα που μας φέρθηκε τόσο καλά.
Σ' ευχαριστώ, Ελλάδα.
*Το κείμενο του βρετανού πρέσβη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή

Μια μέρα δεν είδα τηλεόραση και....

Μια μέρα έλειψα εκτός(τι να κάνω, πήγα εκδρομή με τα εγγόνια μου)...δεν είδα τηλεόραση και κόντεψαν να έρθουν τα πάνω κάτω...

Κατ' αρχήν, έχασα τον Λάκη τον Γλυκούλη...(όποιος τον είδε, να μου πει σε περίληψη τι έγινε!δέχομαι e-mail). Δεύτερον, μπήκαμε σε επιτήρηση...ραγδαίες εξελίξεις στις Βρυξέλλες!!!!Τρίτον, παραιτείται ο Μανώλης, δεν παραιτείται, θα παραιτηθεί, δεν θα παραιτηθεί...θα έχουμε πρόωρες εκλογές, δεν θα έχουμε πρόωρες εκλογές...χαμός!!

Αυτή η κυβέρνηση δεν μας έχει αφήσει καθόλου να βαρεθούμε και ούτε φυσικά έχει αφήσει τον Ευαγγελάτο να κάνει την προγραμματισμένη του εκπομπή...!!Παίζουν τρέιλερ 5 μέρες για τον θέμα μέ την κρίση στις αυτοκινητοβιομηχανίες και ξαφνικά...τσουπ σκάει η επικαιρότητα και ο άνθρωπος αλλάζει εκπομπή...Όχι τίποτα άλλο, αλλά τζάμπα και οι έρευνες και οι κρυφές κάμερες και και και...

Λοιπόν μην ξεχνάμε ότι μπαίνουμε και σε τροχιά Eurovision!!Που το πάτε αυτό...;;;Η γειτόνισσα μου, η Μανθούλα, έχει τρελαθεί με τον Σάκη...ανυπομονεί να ακούσει τα τρία τραγούδια και μετά έχει πει στον εγγονό της, τον Μάνθο, να τις μάθει να στέλνει SMS για να ψηφίσει στον ελληνικό τελικό...!!"Αχ βρέ Μανθούλα μου",της λέω," αποφάσισες να γίνεις ρουβίτσα στα 75 σου;;;κατσέ εκεί στην πολυθρόνα σου και πλέξε κανένα πουλόβερ για την προίκα της εγγόνας σου(της Αννούλας)", αλλά αυτή δεν με ακούει! Μου λέει: " Αυτά να τα κάνεις εσύ που κοντεύεις τα 80...εγώ είμαι νέα ακόμα..." Τι να της πεις;;;Να της χαλάσεις το όνειρο...δεν γίνεται!!!

Αυτά για σήμερα...όπως καταλάβατε οι εξελίξεις της επικαιρότητας θα κατευθύνουν και τις νέες αναρτίσεις στο blog μου...και ο Θεός βοηθός...

Μην τα παρατάτε....μην παρακαλάτε...

Η κυρά Γραμματική...κάτι θέλει να σου πει...

Θυμάστε όταν είμασταν παιδιά...και μαθαίναμε στο σχολείο τα πρώτα, βασικά πράγματα στην γραμματική???Τότε, υπήρχε στην αρχή κάθε μαθήματος, η φιγούρα μιας γριούλας που έλεγε: " Η κυρά Γραμματική...κάτι θέλει να σου πει..." ,και κάθε φορά μας έλεγε και μαθαίναμε κάτι καινούριο...τα σημεία στίξης, τα μέρη του λόγου κ.λ.π...
Έτσι παίρνοντας αφορμή από το όνομα μου(Γραμματική) και από εκείνη τη φιγούρα στα βιβλία της γραμματικής μας στο σχολείο, αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το blog, όπου θα σας μαθαίνω και εγώ κάθε φορά ό,τι καινούριο ακούω, διαβάζω, μαθαίνω και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας....
Λεπτομέρειες για την δικιά μου προσωπικότητα και φιγούρα θα μαθαίνετε σιγά-σιγά...εν καιρώ....